Thuis
Blijf op de hoogte en volg Keys for Kids
01 Augustus 2012 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Inmiddels zijn we al meer dan een week in Zuid-Afrika en zijn we Glen Stella 'thuis' gaan noemen. We genieten dagelijks van het heerlijke Afrikaanse eten van kokkin Lillian. Als een Afrikaanse mama maakt ze zich druk of ze wel lekker voor ons kookt en probeert ze met alle wensen (en haar kleine budget) rekening te houden.
Via WIFI (whatsapp, mail en skype) houdt iedereen warm contact met het thuisfront in Nederland. De eerste avonturen zijn al uitgewisseld en er wordt soms hard gelachen om de leuke vragen die er uit Nederland komen. Nee hoor, we zijn al helemaal gewend aan ons tijdelijke nieuwe thuis! (en we slapen niet in hutjes, op bladeren, en de kogels vliegen niet om ons hoofd...)
Maar vandaag zagen we dat 'thuis' ook heel anders er uit kan zien dan bij ons in Nederland. We bezochten vandaag Duncan Village, een sloppenwijk in East London. Hoewel je sloppenwijken wel van de plaatjes kent, is het zo anders om er te zijn! Al die krotten, ontelbaar veel en kriskras door elkaar heen. Hoe kun je ooit je eigen huis terugvinden, dachten we soms! De krotten bestaan uit houten plankjes, golfplaat maar soms ook 'gewoon' van steen.
Eerst hebben we Nonpumelelo, een basisschool, bezocht waar we welkom zijn geheten door verschillende mensen. Zo waren er natuurlijk leraren van de school, het schoolhoofd, maar ook iemand van de gemeenteraad en een districtshoofd van het ministerie van educatie. Hij heeft een inspirerende speech gehouden waarin hij ons dankte voor onze bijdrage en de bijdrage van de gemeente Leiden aan de gemeente Buffalo City (waarin East London ligt). Hij benadrukte dat het niet gaat om hoeveel dagen je leven telt, maar hoeveel je bijdraagt aan het leven van een ander. Vervolgens werden we in een aantal klassen warm ontvangen met mooie gedichten en schattige, vrolijke kinderliedjes. Het was erg leuk, maar tegelijk ook indrukwekkend. Zoveel kinderen in een klas (60!) en zo arm...
Vervolgens vertrokken we naar de High Transmission Area in Duncan Village, waar peereducators door middel van zang, toneel en dans proberen om buurtbewoners voor te lichten over HIV/AIDS. Ook al verstonden we de taal (Xhosa) niet, toch was het heel bijzonder om te zien hoe deze jonge mensen buurtbewoners bereiken. Het is meer dan zang en dans: er wordt uitgelegd waar het toneelstuk over ging en mensen kunnen vragen stellen. Deze voorlichting geven ze op straat, scholen maar bijvoorbeeld ook bij begrafenissen.
Ook mochten we nog even bij een 'krot' binnenkijken. Groot was het absoluut niet, maar tot verrassing van de meesten van ons stond daar gewoon een koelkast en een flatscreentv. Zou dat voor ieder krot gelden?
'Thuis' op Glen Stella gaat het verder ook goed met de unit waar we klussen. De meeste binnen- en buitenmuren zijn geverfd, badkamermuren zijn al getegeld en de slaapkamerkasten zijn voor een gedeelte al in elkaar gezet. We gaan hard! Maar 'gelukkig' zorgt de Zuid-Afrikaanse aannemer wel dat er altijd weer iets (opnieuw) te doen is of voor verrassingen in onze planning. Tsja, hakuna matata zullen we maar zeggen!
Via WIFI (whatsapp, mail en skype) houdt iedereen warm contact met het thuisfront in Nederland. De eerste avonturen zijn al uitgewisseld en er wordt soms hard gelachen om de leuke vragen die er uit Nederland komen. Nee hoor, we zijn al helemaal gewend aan ons tijdelijke nieuwe thuis! (en we slapen niet in hutjes, op bladeren, en de kogels vliegen niet om ons hoofd...)
Maar vandaag zagen we dat 'thuis' ook heel anders er uit kan zien dan bij ons in Nederland. We bezochten vandaag Duncan Village, een sloppenwijk in East London. Hoewel je sloppenwijken wel van de plaatjes kent, is het zo anders om er te zijn! Al die krotten, ontelbaar veel en kriskras door elkaar heen. Hoe kun je ooit je eigen huis terugvinden, dachten we soms! De krotten bestaan uit houten plankjes, golfplaat maar soms ook 'gewoon' van steen.
Eerst hebben we Nonpumelelo, een basisschool, bezocht waar we welkom zijn geheten door verschillende mensen. Zo waren er natuurlijk leraren van de school, het schoolhoofd, maar ook iemand van de gemeenteraad en een districtshoofd van het ministerie van educatie. Hij heeft een inspirerende speech gehouden waarin hij ons dankte voor onze bijdrage en de bijdrage van de gemeente Leiden aan de gemeente Buffalo City (waarin East London ligt). Hij benadrukte dat het niet gaat om hoeveel dagen je leven telt, maar hoeveel je bijdraagt aan het leven van een ander. Vervolgens werden we in een aantal klassen warm ontvangen met mooie gedichten en schattige, vrolijke kinderliedjes. Het was erg leuk, maar tegelijk ook indrukwekkend. Zoveel kinderen in een klas (60!) en zo arm...
Vervolgens vertrokken we naar de High Transmission Area in Duncan Village, waar peereducators door middel van zang, toneel en dans proberen om buurtbewoners voor te lichten over HIV/AIDS. Ook al verstonden we de taal (Xhosa) niet, toch was het heel bijzonder om te zien hoe deze jonge mensen buurtbewoners bereiken. Het is meer dan zang en dans: er wordt uitgelegd waar het toneelstuk over ging en mensen kunnen vragen stellen. Deze voorlichting geven ze op straat, scholen maar bijvoorbeeld ook bij begrafenissen.
Ook mochten we nog even bij een 'krot' binnenkijken. Groot was het absoluut niet, maar tot verrassing van de meesten van ons stond daar gewoon een koelkast en een flatscreentv. Zou dat voor ieder krot gelden?
'Thuis' op Glen Stella gaat het verder ook goed met de unit waar we klussen. De meeste binnen- en buitenmuren zijn geverfd, badkamermuren zijn al getegeld en de slaapkamerkasten zijn voor een gedeelte al in elkaar gezet. We gaan hard! Maar 'gelukkig' zorgt de Zuid-Afrikaanse aannemer wel dat er altijd weer iets (opnieuw) te doen is of voor verrassingen in onze planning. Tsja, hakuna matata zullen we maar zeggen!
-
02 Augustus 2012 - 00:17
Wiert-Jan De Raaf:
Beste KFK-groep, goed om te lezen dat het werk prima vordert en dat jullie het goed naar de zin hebben. Zet 'm op! Veel groeten van Ellen's Children Fund. Wiert-Jan de Raaf -
02 Augustus 2012 - 10:34
Marieke Hankinson:
Hallo allemaal! Al met al hebben jullie in anderhalve week tijd toch al erg veel gedaan en gezien! Best indrukwekkend allemaal. Ik was blij te lezen dat er fantastisch voor jullie wordt gekookt door Lillian: er is niets zo fijn als een goede maaltijd na een dag hard werken! Vooral als je die maaltijd niet zelf hebt hoeven bereiden! Kijk vooral mee als Lillian staat te koken, dan kunnen jullie straks als je thuis bent hetzelfde lekkers voor ons maken! -
03 Augustus 2012 - 17:28
Justine En Henk:
Leuk verhaal en mooie foto's op facebook. Zeer inspirerend voor het thuisfront en zo'n gironummer op de muur vraagt er gewoon om om toch nog wat geld over te maken. Succes met het goede werk en vooral volhouden! -
03 Augustus 2012 - 18:37
Michel Van Zon:
Leuk om de stories te lezen en goed te zien dat het allemaal voorspoedig verloopt. En leuk te zien dat jullie het naar je zin hebben. Heel veel succes nog, dit pakt niemand ooit nog van jullie af! Groeten Michel en Erik. -
06 Augustus 2012 - 08:57
Mary:
Hallo allemaal,
Heel leuk dat we een beetje een idee krijgen wat jullie daar doen.Jullie zitten vlak bij de kust zijn er nu ook walvissen te zien misschien wel dat is natuurlijk ook een hele ervaring .Veel plezier met klussen en de uitjes.
Groetjes Mary
-
06 Augustus 2012 - 17:23
Marjan De Jonge:
Beste allemaal,
Wat leuk om via de blogs deelgenoot te kunnen zijn van jullie belevenissen. Ik vind dat jullie al heel veel gedaan hebben! En jullie hebben Duncan Village gezien! Mooi verslag! Wie heeft trouwens dat prachtige verslag in het Engels gemaakt? Mijn complimenten, hoor! Kan zo in de Daily Dispatch!
Groeten,
Marjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
